Whakatane

25 februari 2016 - Whakatane, Nieuw-Zeeland

Het is hier nog steeds geweldig zomerweer! Vanmorgen eerst even contact gehad met Volcanic air, het bedrijf waarmee we vandaag over de vulkanen zouden vliegen. Gisteravond hebben we nog een keer overlegd en bedacht dat we toch wel graag naar White Island wilden gaan. Daarom vanmorgen nog eens gebeld met het bedrijf in Rotorua. Daar gaan we morgen naar toe. Het bleek dat zij ook helicoptervluchten uitvoeren op White Island, in combinatie met zo'n vulkaan kratervlucht in de buurt van Rotorua. Dus hebben we het plan voor vandaag gecancelled en de vlucht naar White Island nu voor morgen besproken. Tweede kans dus. Hopelijk gaat dat wel door. Morgen daarover meer.

Vandaag daarom wat uitgerust, gewandeld en vanmiddag naar een cultuurcentrum gegaan om ons te laten rondleiden door een maori gids in een soort dorpshuis van de maori. Wij waren met zijn tweeen, dus veel aandacht en uitleg. Hij vertelde ons van het ontstaan van hun geloof en van de verschillende goden. Verder legde hij ons uit hoe gasten, zoals wij worden verwelkomd en welke rituelen daaraan te pas komen. Vervolgens werd dat welkomstritueel in zijn geheel uitgevoerd op ons. Dat was heel bijzonder. Hij richtte het woord tot ons in maori, waarna Michel daarop een antwoord mocht geven. Vervolgens moest ik een liedje zingen, waarna we elkaar een hand gaven en met de neus tegen elkaar wreven. Nooit zoiets meegemaakt..... Daarna waren we lid van zijn familie en mochten we in het dorpshuis een rondje langs zijn voorouders lopen om kennis te maken. Die voorouders zijn afgebeeld in een soort houten totempalen aan de binnenkant van het dorpshuis. Daarna liet hij ons een lichtshow zien, waarin het verhaal van 2 belangrijke voorouders werd verteld. Het geheel werd afgesloten met een soort theetafel met allerlei hapjes.  Een iets meer authentieke manier ( niet toeristisch) om wat meer van de maori cultuur te weten te komen. De naam van de stad Whakatane betekent: act like a man. Daar zit weer een verhaal aan vast van een kleindochter van een van de voorouders, die een kano vol met vrouwen en kinderen heeft gered door te handelen als een man. Vrouwen mochten de peddels van de kano niet gebruiken, maar als de kleindochter de peddels niet had gebruikt, zouden die vrouwen en kinderen met de kano zijn vergaan.

Foto’s

2 Reacties

  1. PA:
    25 februari 2016
    Dat vonden wij ook altijd het mooiste,kennis maken met de bevolking .Jullie verhaal klinkt
    ook heel interessant. Ben benieuwd naar het vulkaanbezoek.Wij hebben daar ook rondgelopen ,in de zwavel dampen. Veel plezier.
  2. Daan:
    25 februari 2016
    Haha, klinkt erg leuk, had er graag bij willen zijn...;-)